GAZZE'DE HAYAT
Siyonist işgalin Gazze'ye yönelik süren soykırım saldırıları gölgesinde size Esma ve Reda'nın hikayesini sunacağız. Esma ve Rıda Gazze'den yerinden edilmiş Filistinli iki genç kız, geçim sıkıntısına, kayıpların acısına ve savaşın acımasızlığına karşı mücadele etmeye çalışıyor. Çadırın içinde onların hikayesini dinleyelim.
Adım Esma, 22 yaşındayım, evliyim. Kuzeyden -Beyt Hanun'dan- güneye Aksa Şehitleri Mülteci Kampına göçtüm. Eşimin kızkardeşleriyle buraya göçtüm. Anneleri vefat etti, babaları yaralı ve eşim yaralı. Herkes yaralandı. Sadece kızlar olarak oturuyoruz. Çadırda birlikte yaşıyoruz.
Hiçbir gelirimiz yoktu. Çünkü belirttiğim üzere anne vefat etti, baba ve eşim yaralı. Biz kızlar olarak çalışmaya karar verdik. Kahve, çay ve neskafe gibi şeyler satmaya karar verdik. Kimi bu kararımızı onayladı, kimisi de reddetti. Biz geçinmek için kesinlikle çalışmaya kararlıydık. Elhamdulillah Rabbimiz bize yardımcı oldu, ben ve eşimin kızkardeşi bu işe birlikte başladık. Ben siparişleri hazırlıyorum, eşimin kızkardeşi de siparişleri alıyor. İşimiz basit fakat elimizden gelen de budur. Elhamdulillah. Tabii bu iş tüm ihtiyaçlarımızı karşılamıyor. Fakat az da olsa bazı ihtiyaçlarımızı gideriyoruz.
Ne talep etmek istersin?
Tüm ülkelerden yanımızda durmasını, bize yardım etmesini talep ediyorum. Çünkü kimse yanımızda durmuyor. Benim eşim ve tüm ailesi yaralı halde. Kimsemiz yok. Gerçekten çok yoruluyoruz. Çünkü kız başımıza çalışıyoruz. Bize yardım edecek, bize bakacak bir erkek yok. Tabii her şeye rağmen Elhamdülillah. Ancak hayırseverlerden bize yardım etmesini umuyoruz. İstedimki gaz ocağımız olsun işlerimizi daha kolay yapalım. Yine de her halükarda elhamdülillah.
Adım Reda Muslih, 16 yaşındayım. Biz kuzeyden güneye göç etmiş bir aileyiz. Aileden 8 yaşında iki kişi vefat etti. Ailemin tümü savaşta yaralandı. Aileme bakmak için bu işte çalışmaya mecbur kaldım. Onlara yemek, meşrubat ve ilaç getirebileyim diye. Hiç kimse bize bakamadı, hatta bizi soran bile olmadı. Dolayısıyla abimin eşiyle bu işi yapmaya karar verdik. Bu düşüncemizi gazetecilere sunduk, onlar da kabul etti. Bize yardımcı oldular Elhamdülillah.
Bizden satın almaya da başladılar. İş gerçekten çok kolay fakat ihtiyaçlarımızın tümünü karşılamıyor. Elhamdulillah bir kısmını karşılıyor. Daha fazla satış yapıp işi geliştirmeyi istiyoruz. Biz çocukluğumuzdan beri okulda öğrenciydik. Elhamdulillah. Ancak savaş patlak verince okula gidemedik. Bu işte çalışmak zorunda kaldık. Çünkü başka ne yapacağımızı ve nereye gideceğimizi bilemedik. Rızık kaynağı aradık. Ailemin tümü yaralı durumda. Ben 5 yaşındayken annem vefat etti. Ben ve abimin eşi aileye ilaç alabilmek için bu işe basşadık.
Ne talep etmek istersin?
Bize yardımcı olmalarını istiyoruz. Yanımızda durmalarını istiyoruz. Çünkü biz kız başımıza çalışıyoruz. Bu yaşlarda bizim okullarda olmamız gerekiyordu, derme çatma barınak ve hastanelerden oluşan kamplarda değil. Çok çalışıyor ve yoruluyoruz. Bize bakıp herhangi bir ihtiyacımızı karşılamalarını istiyorum. Gerçekten ailede çalışacak bir erkek yok, kız başına çalışıyoruz.
İçinde yaşanması zor olan bu çadırda Esma ve Reda hayatın zorluklarıyla mücadele etmeye çalışıyorlar. 11 aydır devam eden Gazze'ye yönelik Siyonist katliamların gölgesinde ayakta durmaya çalışıyorlar. Kendi kısıtlı imkanları ölçüsünde mülteci ve gazetecilere hizmet vererek geçinmeye çalışıyorlar.
Nahid Ebu-Harbid, Kudüs TV, Gazze, İşgal altındaki Filistin.
