GAZZE'DE HAYAT
GAZZELİ HANAN VE MİSK’İN HİKAYESİ
Acı, elem ve kahır hikayelerinden yeni bir hikaye sunacağız. Bugün Hanan ed-Dukki adlı üç yaşındaki bir çocukla görüşeceğiz. Söz konusu çocuğun evi Siyonist işgal uçakları tarafından bombalandı. Uyarı verilmeksizin merhametsiz bir şekilde bombalandı. Bunun sonucunda Hanan’ın annesi şehit oldu ve kendisi iki bacağını kaybetti, kız kardeşinin de bir bacağı koptu. Babası ise kritik derecede yaralandı, hayati tehlikeyi daha atlatamadı. Siyonist işgal yaklaşık bir yıldır Gazze halkına yönelik toplu katliamlarını sürdürüyor. İşgal çocuk, ağaç, taş ve ev ayırmaksızın Filistinlilere yönelik soykırımını sürdürüyor.
Ben Şifa ed-Dukki 3 yaşındaki Hanan ve 1 yıl 10 aylık olan Misk’in halasıyım. 9. Ayın 3’ünde güvenli bölge olarak ilan edilen Deyr el-Belah’ta bombalandılar. Çocukların aşılanması için insani ateşkes olarak kabul edilen bir zamanda bombalandılar. Kızlar aşılandıktan sonra ayaklarını kaybetti. Henan her iki bacağını da kaybetti, karnından ameliyat oldu, bağırsakları hasar görmüş. Yeme içme konusunda ne yapacak onu bilemiyorum. Misk’in ise sağ ayağı kopmuş halde. Benim onlarla yaşıt kızım var. Yarın öbür gün kızım gelip kucağımda oynayacak, onlar bunu gördüğünde psikolojik olarak acı çekecek, çünkü kızımın benimle oynadığını görünce annesinin yokluğunu hissedecek. Geleceği düşünerek bunları söylüyorum. Mesela kızım bir şeyler giyecek, pantolon etek v.s giydiğinde onun içi burulacak. Hanan dans etmeyi severdi telefondan müzik açar oynardı. Devamlı bizdeydi, sürekli çocuklarımla oynar onlarla kıyafetlerini değiştirirdi. Gelecekte (eskisi gibi giyinemediğinde) ben ona ne diyeceğim.
Ne mesaj vermek istersin?
Benim dünyaya mesajım, bu çocukların kurtarılması ve savaşın durdurulmasıdır. Benim öncelikli talebim budur. Çocukların ne halde olduklarını görüp bu cinayetlere son versinler. Çocukları aşılama kampanyası başlattınız fakat ardından çocuklarımızı hedef aldınız bunun ne faydası olsun! Çocuklarımız askeri hedef kitlesi halinde. Tüm çocuklarımız kolsuz, bacaksız kaldılar. Hanan benden annesini, babasını istiyor. Ben ne yapabilirim şimdi. Babasının yarası kritik. Onu nasıl babasına ya da babasını ona getireceğim. Ben ancak onu sevebilirim bundan fazlasına gücüm yetmiyor. Ben ilgili kuruluş ve hükümetleri bu çocuklara bakmasını talep ediyorum, en azından gerekli protez parçaların sağlanmasında yardımcı olmalarını istiyorum. Bu da kızın psikolojisini belki belki bir parça rahatlatır; kendini tamamen ayaksız görmez. Diğer kız Misk içinse gerekli ilaçların sağlanmasını istiyorum.
Hastanelerde sınır kapılarının kapalı olması hasebiyle çok büyük ilaç eksiği var. Tüm ümmetten bu kızlar için harekete geçmesini diliyorum. Bize merhamet gözüyle baksınlar. Yarın kendine geldiğinde ben ona ne diyeceğim, ayaklarını kaybettiğini mi söyleyim?! Annesinin öldüğünü mü? Dediğim gibi devamlı bizdeydi. Kızım dün Hanan’ı soruyordu; anne Hanan benim biricik sevdiceğimdir, ona bir şey mi oldu deyip duruyordu. Yemek hazırladığımda kızım Hanan’a alıştığı için kendi başına yemiyor. Kardeşim yani babası her gün onu bize getiriyordu. Bu diğer kız annesine çok düşkün, anne anne deyip sayıklıyor. Ben ona annesini nereden getireyim. Ben her ne kadar halası olsam da annesinin yerini tutamam ki...
Hanan ve Misk Gazze’de Siyonist işgalin belirlediği ve savaş uçaklarıyla bombaladığı saldırı hedef kitlesi arasındaydılar. Siyonist işgalin Gazze’de Deyr El-Belah’ta çocuk aşısı gerekçesiyle insani ateşkes ilan etmesinin ardından saldırılar gerçekleştirdi. Söz konusu saldırı gecesinde bu iki kızın evi de bombalandı. Bombalanma sonucunda anneleri şehit oldu ve gördüğünüz gibi Hanan ve Misk ayaklarını kaybettiler.
Nahid Ebu Harbid, Kudüs TV, Gazze, işgal altındaki Filistin.
